Wat ik aan 2020 – en aan jou – wil zeggen.
Over angst, veerkracht en wat ik nog meer meeneem van dit jaar.
Zie je geen video? Klik hier. Doen hoor!
Wat ik aan 2020 – en aan jou – wil zeggen.
Over angst, veerkracht en wat ik nog meer meeneem van dit jaar.
Zie je geen video? Klik hier. Doen hoor!
‘The planet doesn’t need more successful people. But it does desperately need more peacemakers, healers, restorers, storytellers and lovers of every kind. And these qualities have little to do with success as we have defined it.‘ (David W. Orr)
Deze wijze woorden van professor Orr, kan iemand ze op een tegeltje schrijven? Waar wij succes al snel afmeten aan scores en prestaties, ziet Orr het anders. Succes gaat wat hem betreft niet over je bankrekening, je omzet, je aanzien of je kookkunsten. Orr vindt het belangrijk dat we zorg dragen voor elkaar en voor onze leefomgeving. En dat we dat ook aan onze kinderen leren. Dàt is pas succesvol. Het is alleen zo moeilijk te onthouden.
Soms heb ik zo’n dag dat ik mij heel succes-loos voel. Suffe rekenfouten gemaakt, deadline gemist, eten laten mislukken. Niets gepresteerd dus. Dan zit ik mij daar een partij moedeloos te wezen. Mijn energie verdampt en ik dreig te blijven hangen in een bijzonder ongezellige mood. ‘Nee, ik kan echt niet Notting Hill met je kijken, want ik heb vandaag zo weinig gepresteerd, dat moet ik vanavond allemaal in halen.’
‘Hé Lama!’ zegt mijn lief dan. ‘Je hebt voor de hond gezorgd. Je pakte de fiets om de CO2-uitstoot te verminderen. Je gaf mij een peptalk toen ik opzag tegen een bespreking. Op straat hielp je een vrouw die haar huis niet kon vinden. Dan ben je toch niet succes-loos? Sterker nog, die Orr zou trots op je zijn.’
En toch heb ik ze soms, die buien. En ik weet zeker dat ik niet de enige ben die zich af en toe nutteloos voelt. ‘Succes-loos’ volgens mijzelf en vast ook volgens een paar anderen. Dan doet het mij goed om even aan de woorden van David Orr te denken.
Want inderdaad, waar draait het nou eigenlijk om in het leven? Natuurlijk is het goed om ambitieus te zijn. Natuurlijk moet je de huur betalen en krijg je je boodschappen niet zomaar mee. Zonder twijfel geef ik mijn kinderen mee dat ik trots op ze ben als ze hun diploma halen, als ze een nieuwe baan krijgen of na hard werken promotie maken.
Nèt zo trots als wanneer ze omkijken naar hun buren, muziek maken in een verpleeghuis, weigeren plofkip te kopen of wanneer ze met een emmer padden helpen oversteken. Het is en – en.
Laten we – zeker nu – zorg dragen voor elkaar en voor onze leefomgeving. Succes uitsluitend afmeten aan je aanzien, je omzet of het aantal rekenfouten dat je maakt, ik geloof niet dat je daar gelukkiger van wordt. Ik ben blij dat succes een bredere betekenis heeft.
Dus als je de Straatkrant koopt, zo weinig mogelijk plastic verbruikt of een alleenstaande moeder uit de brand helpt, dan ben je keihard succesvol. Al moet ik er zelf nog aan herinnerd worden. Daar heb ik gelukkig mijn lief voor. En een tegeltje.
David W. Orr is milieuwetenschapper. Het citaat komt uit zijn boek Ecological Literacy Educating our Children for a sustainable world. Het kwam uit in 1991.
‘Helder verhaal’
‘Goed te zien wat je doet en hoe’
‘Hier neem ik iets van mee’
‘Lekker compact’
Fijn om zulke reacties te krijgen op het filmpje over Stairs Coaching.
Meedoen aan een tv-programma was een leuke en bijzondere ervaring, waarbij ik in alle fases van het traject met mezelf geconfronteerd werd en mezelf dus ook weer beter heb leren kennen. Want voor een tv-camera je verhaal doen is toch iets anders dan met een glas wijn in je hand staan pitchen op een borrel.
Zo had ik het bloedheet en was ik straal vergeten wat ik wilde zeggen. Waar je dus niets van ziet! Petje af voor het camerateam. Ze waren vriendelijk, geduldig en bemoedigend en dat is echt ontzettend fijn als je een beetje onder druk staat. En het is het productieteam gelukt om uit vele meters film waarin ik stil bleef, waarin mijn intonatie niet klopte, waarin ik wèl iets zinnigs zei maar dat er een vrachtwagen voorbij reed, iets moois te maken.
Dank ook aan de klanten die mee hebben gewerkt en veel hebben toegevoegd.
2 wervende minuten film over mijn werk en mijn praktijk. Echt, ik ben trots op het resultaat! Ben ook heel blij dat het niet live was😉
6 september zit ik lekker op de bank voor de tv. Kijk je mee?
Holland van Boven 6 september 15:00 – 16:00 SBS6
Herhaling 12 september 12:30 – 13:30 SBS6
Vlak voordat ‘het nieuwe normaal’ zijn intrede deed volgde ik een training Coachen met RET. Ik reisde met de trein, liep onderweg langs een drukke zaterdagmarkt en schudde handen. Dat lijkt eeuwen geleden, zodoende was het toch een beetje een verrassing toen dit certificaat op de deurmat viel..
Met de RET-methode daag je belemmerende overtuigingen uit en onderzoek je welke constructieve, stimulerende gedachten je daar tegenover kunt zetten. Belemmerende overtuigingen zijn gedachten die qua impact niet in verhouding staan tot wat er daadwerkelijk aan de hand is. Ze zijn irrationeel en hinderlijk en er zit een gevoel van ongemak of angst onder. Kun je ‘O jee,…’ voor je gedachten zetten? Dan is de kans groot dat je te maken hebt met een belemmerende overtuiging. ‘(O jee,) Als ik maar geen fout maak, dat zou echt vreselijk zijn’ ‘(O jee,) Ze zullen mij wel dom vinden, dus zeg ik maar niets’.
Doordat je gedachten niet opbouwend zijn (vaak zit er ook iets afkeurends in), krijg je een vervelend gevoel. Dat beïnvloedt wat je (niet) doet en zo kom je in een neerwaartse spiraal. Herken je het? Ik ook hoor Het is namelijk heel menselijk. Maar als die gedachten vaak je welbevinden blokkeren – altijd werkstress omdat je geen fouten mag maken, nooit je ideeën opperen omdat je bang bent dat mensen je uitlachen – dan is dat toch een beetje zonde.
Met de RET-methode kun je de neerwaartse spiraal ombuigen naar een opwaartse spiraal. Je leert hoe je kunt checken of je gedachte opbouwend is. En, zo niet, hoe je er een constructieve gedachte van kunt maken. Dat voelt een stuk beter! RET staat voor rationele emotieve therapie en het is praktisch en effectief. Wil je het eens proberen? Bel of mail gerust om te kijken of RET iets voor jou kan doen.
Wanneer je zo diep gezonken bent dat je foto’s van je neusgaten en van je blote onderbenen gaat plaatsen… Ik heb het er voor over, want ik deel graag met jullie dat ik hier in mijn favoriete yogapose een heerlijk momentje voor mezelf beleef. Benen tegen de muur, hier en daar een kussentje en hoppa: zes minuten lang lekker lui blijven liggen. En slim is het ook.
Even een paar maanden terug. Voordat iedereen goed en wel besefte dat we in een heuse lockdown zaten, had yogadocent Ciska in een mum van tijd alles voor elkaar om over te stappen naar onlinelessen. We moesten er een beetje aan wennen, zij voorop. Maar ze deed het gewoon en daar werden wij leerlingen erg blij van. Yin yoga is een rustige, ontspannen les. De houdingen die je aanneemt helpen je gewrichten en het bindweefsel te versoepelen. Ideaal voor zo’n niet-veerkrachtig lijf als het mijne. De bonus is dat yin yoga ook mijn hoofd rustig maakt, want ik kan de ontspanning in al die houdingen – de meeste houdingen vergen iets meer werk dan benen-tegen-de-muur – alleen bereiken als ik mij volledig richt op waar ik mee bezig ben. Stiekem aan to-dolijstjes denken, je afvragen wat je morgen gaat koken of hopen dat je lief de hond heeft uitgelaten werkt niet. Maar dat gebeurt natuurlijk wel. En je voelt het meteen; in plaats van ontspanning in je rug of schouders slaat de kramp toe. Dan is het tijd om een lekkere diepe zucht naar die spieren te sturen. Dat is trouwens best een voordeel van deze les. Als deelnemers staan we op mute, dus je kunt schaamteloos zuchten, gapen en wat dies meer zij.
Ik heb het vaak over de balans tussen inspanning en ontspanning. Voor mij is dit een manier om de balans op peil te houden. Fysieke èn geestelijke ontspanning waarmee je je veerkracht versterkt.
Nu lijkt het een beetje of ik aandelen heb, maar dat is niet zo. In tegenstelling tot aandelen levert yoga pas echt rente op.
Er was een tijd dat ik dacht dat ik nooit meer een andere baan zou willen. Die tijd ging voorbij. Ik ging mij afvragen of dit nog wel mijn plek was en raakte verstrikt in het idee dat er geen alternatief was. Dat ik aan de ene kant nooit meer ander werk zou krijgen en dat ik aan de andere kant niet wist hoe ik het werken op deze manier tot mijn pensioen vol kon houden.
Als je in zo’n situatie zit is het goed om je een paar dingen af te vragen. De antwoorden kunnen je doen inzien dat je het zo slecht nog niet hebt. Je gaat je werk, je collega’s, de organisatie opnieuw waarderen en kunt weer vol goede moed aan de slag. Je kunt er ook achter komen dat er grote verschillen zijn tussen jou en je werk. Dat kan gaan over bedrijfscultuur, taken, collega’s of de organisatie. Dan heb je nog steeds een keuze: je accepteert die verschillen en je gaat door of je slaat een andere weg in.
Vragen die kunnen helpen:
Na anderhalf jaar – met bovenstaande vragen kan dat sneller – was ik eruit. Ik sloeg een andere weg in.
Als zelfstandige moet ik er hard aan trekken om in het woud van coaches mijn plek op te eisen. Ik ben mijn eigen werkgever en werknemer met alle bijbehorende taken. Voor sommige van die taken heb ik geen talent. Dan heb ik een off-day. Daar staat tegenover dat ik mij nog steeds trots voel dat ik ooit die stap heb durven zetten. Dat ik niet ben blijven hangen in de situatie. Dat ik mij verder ontwikkeld heb. En dat ik daardoor werk kan doen waar ik vleugels van krijg.
Wat een vreemde tijden, vind je niet? Al verlang ik naar het normale leven, ik moet zeggen dat het thuis blijven, het videobellen en het achter glas zwaaien begint te wennen. Al ben ik soms ook wel een beetje bang. Bang dat mijn dierbaren ziek worden, zorgen over rekeningen die betaald moeten worden, bang om zelf ziek te worden. Gisteren weigerde ik mijn koffie to go omdat de medewerker met blote handen het dekseltje op de beker had gedaan. Ik voelde mij een zeur, maar ik voelde ook een soort overlevingsdrang. Om geen corona te krijgen geven we elkaar geen hand en houden we anderhalve meter afstand. Winkelwagentjes worden na elk gebruik ontsmet. Dan laat je toch geen vreemde aan je drinkbeker rommelen? Enfin, als je mij dit een maand geleden had voorspeld zou ik je vreemd hebben aangekeken.
Mocht je ook weleens bang zijn, dan hoop ik dat je iets hebt aan deze tips:
Vorige week heb ik voor het eerst broodpudding gemaakt. Door iets te creëren en het volgen van het recept kon ik mijn gedachten verzetten. En ik had gelijk een lekker toetje😉
Schrijf je inzichten en oplossingen op en noteer er ook bij wanneer je met die oplossingen aan de slag gaat. Hiermee krijg je regie over je zorgen en angst.
Heb jij nog andere tips? Laat het weten! Ik wens je veel succes en vooral een beetje ontspanning.
👩🦰⬅️1,5m ➡️ 👩🏻🦱
Op het pad achter ons huis hingen deze plaatjes. Regenbestendig en op een meter of vijftig van elkaar. Het leek mij een speurtocht (was weinig fantasie voor nodig). Spoorzoeken, als kind vond ik dat reuze spannend. Samen met vriendinnen en vriendjes paaltjes, pijlen of plaatjes volgen zonder dat je precies weet wat je vindt en waar je uitkomt.
Misschien ben ik een beroepsgek aan het worden, maar ik zag er direct een metafoor in. Soms weet je wat je wilt en wat je daarvoor moet doen. Je volgt de pijlen en je krijgt het voor elkaar. Niet altijd sta je erbij stil dat je daar een weg voor af hebt moeten leggen. En soms is er een plaatje weggewaaid en ben je de richting kwijt. Je weet niet meer waar je goed aan doet: gewoon de weg blijven volgen, de afslag nemen of misschien een stukje terug lopen. Ondertussen draai je rondjes.
Vroeger was de oplossing eenvoudig. Je vriendjes en jij, jullie dachten met elkaar mee en samen kwam je er uit. Nu je ouder en gesetteld bent lijkt het een stuk ingewikkelder. Onterecht. Ten eerste horen twijfels bij het leven. Als kind heb je kindertwijfels, als volwassene heb je volwassentwijfels. Wat helpt is om je vraagstuk te vereenvoudigen. Hoe zou je het aan een kind uitleggen, hoe zou een kind hier tegenaan kijken? En net als vroeger helpt het ook op deze leeftijd om er samen over na te denken. Leg je twijfels voor aan vrienden of familie. Een coach kan natuurlijk ook. Want geloof me, het antwoord heb je al in je. Je moet er alleen nog bij zien te komen. Dat kan een hele speurtocht zijn. En die hoef je niet in je eentje af te leggen.
Het is vandaag (eet geen) dierendag. Omgaan met dieren is om een heleboel redenen goed voor ons mensen. Een paar van die redenen vind je in deze vlog.