‘Je geeft mij geen vis maar een hengel!’ riep ze aan het eind van de coachsessie uit.Ik werd er helemaal warm van. Daar krijg je toch vleugels van!
Ze klopte bij mij aan omdat ze veel stress had van het aansturen van haar afdeling. Toen ik doorvroeg ontdekte ze dat die stress vooral iets van het laatste jaar was en dat het bij de ene groep wel speelde en bij de andere groep niet.
Dat doorvragen zag er ongeveer zo uit:
- Wat voel je precies?
- Wanneer is het begonnen?
- Wanneer heb je het niet?
- In welke situatie speelt het het meest?
- Wie zijn er dan bij? Of wie juist niet?
- Wat zeg je in zo’n situatie tegen jezelf?
Een verrassende ontdekking
De vragen zetten haar aan het denken en samen kwamen we tot een verrassende ontdekking. Ze wist bij alle groepen heel goed wat ze moest doen en hoe ze moest leiden. Maar bij sommige groepen klapte ze dicht. Aan haar deskundigheid lag het niet. Waar het wel aan lag?
Leeftijd.
De onbewuste overtuiging
Ze had zich nooit gerealiseerd hoe ongemakkelijk ze zich voelde om als jonge aanvoerder collega’s aan te sturen die 20 of 30 jaar ouder waren. Die onbewuste overtuiging had invloed op wat ze deed, namelijk de betreffende collega’s terughoudend benaderen. En tja, wat zou jij doen als je leidinggevende aarzelend overkomt? Waarschijnlijk ga je dan gewoon je eigen gang. Misschien knik je uit beleefdheid of ga je er juist tegenin. Als leidinggevende voel je dan dat je geen lekkere grip op de groep hebt. Dat kan je onzeker maken en zo blijf je in een cirkel ronddraaien.
'Geen vis maar een hengel. Eigenlijk is dat de kern van mijn werk. Mijn werk zoals het zou moeten zijn.'
De sleutel tot verbetering
Nu ze wist waar de crux zat had ze ook de sleutel tot een andere insteek. Die insteek hoefde ze niet ver te zoeken, dat was gewoon haar werk doen zoals ze het bij de andere collega’s en groepen ook deed, vanuit dezelfde mentaliteit en met dezelfde benadering. En dat werkte. Ze had veel minder stress en merkte dat al haar collega’s haar serieus namen. Vanaf dat moment fietste ze een stuk prettiger naar haar werk.
De kern van coaching
Geen vis maar een hengel. Eigenlijk is dat de kern van mijn werk. Mijn werk zoals het zou moeten zijn.
Coaching gaat over groei, over bewegen, over persoonlijke ontwikkeling, over het dealen met problemen in plaats van eroverheen te stappen. De antwoorden, oplossingen en inzichten zijn duurzaam, zodat je er niet alleen vandaag, maar ook op de lange termijn iets aan hebt.
Als iemand je een vis toewerpt, heb je voor één dag te eten. Als je zelf kunt vissen heb je elke dag iets op tafel. En als je over meerdere hengels beschikt kun je kiezen wanneer je welke hengel inzet. Je bent minder afhankelijk van het weer, de stroming of van wat er toevallig rondzwemt.
Voor haar waren de vragen en de manier waarop we ze uitgewerkt hadden de hengel. Een hengel die ze ook in andere situaties kan gebruiken.
En zo heeft iedereen zijn eigen verhaal. En zijn eigen hengels.