fbpx

Hoe een paard mij feedback gaf

Grenzen aangeven

De paarden hadden mij tot nu toe volkomen genegeerd. Ze waren druk bezig hun lippen onder het hek door te wurmen om stukjes gras uit het naastgelegen weiland te bemachtigen. Pas toen ik pionnen neerzette om symbolisch mijn grenzen aan te duiden, draaide Britthee, een grote, statige merrie, zich om. Zonder omwegen liep ze op een kegel af en begon er met haar neus tegenaan te duwen. De oranje punt zwiepte van links naar rechts, kwam akelig dicht bij de grond, maar veerde uiteindelijk toch weer op. Het scheelde weinig of mijn grenzen lagen in het natte zand. Toch was dit precies waar ik voor kwam.

Paarden zijn perfecte coaches.

Ze hangen je niet op aan een ongelukkige uitspraak van twee weken geleden, ze kijken niet hoofdschuddend je psychologische test na en ze schrijven geen verslag waar je je zes kantjes lang doorheen moet worstelen. Ze luisteren gewoon hoe je stem klinkt. Ze kijken wat je doet en hoe je je beweegt. Zo bepalen ze of je interessant bent of dat ze je lekker links gaan laten liggen. En – van levensbelang – zo schatten ze in of je bedreigend dan wel betrouwbaar bent. Of ze je willen volgen of dat ze denken ‘Nou, je kan me nog meer vertellen’. Probeer maar eens een paard mee te krijgen dat zich schrap zet. Boezem je daarentegen vertrouwen in, dan heb je niet eens een leidsel nodig. Dat is hun feedback.

Het inzicht

Maar hoe kan je iets beter aangeven dan met fluorescerende pionnen? Toen ik met twee wildvreemde paarden om mij heen aangaf ‘tot hier en niet verder’ was dat voor Britthee een regelrechte uitnodiging om die grens te gaan verkennen. Het lag voor de hand om te denken ‘Zie je, ik geef het niet goed aan’. Aan de andere kant, wat was hier niet duidelijk aan? Het duurde bijna een week voordat ik het inzicht kreeg dat ik met die grens eigenlijk iets afbakende wat ik juist graag wilde delen. Wat Britthee dacht zal ik nooit weten, maar wat ze deed heeft mij op het juiste spoor gezet; die grens strookte niet met mijn verlangen. Grenzen stellen was in dit geval verspilde energie.

En de lichaamstaal?

Hoe betrouwbaar kom ik eigenlijk over? De proef op de som kwam aan het eind van de sessie, toen ik probeerde Britthee mij te laten volgen. Hoe dat afliep zie je in dit filmpje…

Deel dit artikel: